خداوند در سوره مباركه نساء فرمود مال بچه هاي يتيم را نخوريد، اين امر حرامي است كه فرمود حوب است – حوب يعني معصيت -   ( كان حوبا كبيرا ) بعد پشت صحنه را نشان داد ( ان الذين ياكلون اموال اليتامي ظلما انما ياكلون في بطونهم ناراً و سيصلون سعيراً ) اين در حقيقت آتش است آن مردان الهي كه با بصيرت زندگي            مي كردند مي ديدند كه از دهان برخي ها شررهاي آتش در   مي آيد. خب اگر كسي آن چشم را پيدا كرد آتش بودن كار حرام را هم مي بيند اين نياز به تآويل ندارد.   فرمود كساني كه مال حرام مي خورند الآن درونشان آتش است بعد قيامت هم سر جايش محفوظ است.

ظاهر آيه اين است كه اينها دارند آتش مي خورند. حرام حقيقاً آتش است. با حصر هم ذكر فرمود   ( انما ياكلون في بطونهم ناراً ) بعد هم ( سيصلون سعيراً ) اين نشان مي دهد كه ما دو جهنم داريم. يك جهنم منقول ، همين هايي هستند كه حرام خورند و يك جهنم غير منقول ، كه آنجا وضعش مشخص است. اينكه در بخش پاياني سوره مباركه فجر مي فرمايد ما جهنم را مي آوريم ( وجيء يومئذ بجهنم ) جهنم را مي آوريم اين جهنم منقول چه كسي است ذيل اين آيه ، آن روايت را هم لابد ملاحظه فرموديد كه فرشتگاني هستند كه با غل و زنجير ، كشان كشان اين جهنم را مي آورند. اين جهنم منقول چه كسي است و چه كسي است آن جهنم غير منقول را همه ما مي فهميم ...

  « به نقل از آيت الله سيدمحسن خرازي »

امور فرهنگي و مناسبتهاي اسلامي شيلات گيلان